Ik ben aan het solliciteren voor werk. En ik kom zulke mooie bedoelingen tegen, helaas vaak in het jasje die zo bekend voelt. Zo zag ik een vacature waar de ambitie om zowel voor de client als de werknemer de organisatie meer dan toekomstbestendig te maken. Zij vroegen in de vacature daarom om een projectleider, waar ik denk om enkel een procesondersteuner / programma-maker in te huren of aan te nemen, Want al met deze eerste stap, creëer je waar de besluitvorming en dus verantwoordelijkheid ligt: Bij een projectleider of bij jullie eigen mensen in de organisatie die het werk doen.
Ik zou graag die procesondersteuner zijn. Ik leg in deze blog uit, waarom ik daarvoor dan eerst een kopje koffie zou moeten komen doen in plaats van op sollicitatiegesprek.
Dat kopje koffie met de opdrachtgever is voor mij essentieel om mijn werk te kunnen doen. Want wat wordt er precies verwacht, wat is de bedoeling van de opdracht? Wat is precies het speelveld, waar moet er rekening mee gehouden worden, wat mag wel en wat mag niet. En wie mogen er meebeslissen? Daarna heb ik gesprekken met de betrokkenen die voortkomen van het ene en andere kopje koffie, waarbij ik helder maak wat de opdracht is vanuit de organisatie. Ik ben enkel het doorgeefluik van wat er allemaal al aanwezig is in de organisatie en maak dit overzichtelijk. Een soort van vertrouwenspersoon, zodat we het hart en de kracht van de organisatie gebruiken, herstellen en/of verbeteren.
Als deze eerste fase is afgerond, hebben we dus een projectopdracht en visie gemaakt die niet enkel aansluit op wat het management voor ogen heeft, maar waar de netwerkpartners, doelgroep en medewerkers dagelijks concreet mee te maken hebben en wat zij nodig hebben om de organisatie toekomstbestendig te maken. Ik maak van de huidige opdracht in fase 1 allereerst een gezamenlijke opdracht die meteen al concreet wordt gemaakt door de mensen die er mee werken en/of voor wie we het werk doen. In fase 2 zullen de projectteams (die in fase 1 ontstaan zijn, i.p.v. aangewezen) verder de verantwoordelijkheid dragen om van deze opdracht een plan met de diverse businesscases te maken, die ze in fase 3 ook zelf gaan of laten uitvoeren. Ik ben enkel die initiator, kartrekker, aanjager en spin in t web tussen alle deeldisciplines en groepen mensen. Afhankelijk van de uitkomsten van het proces kan ik al na de 1e of 2e fase uitgespeeld zijn.
Door mijn interventies wordt snel duidelijk waar hiaten zitten die opgelost moeten worden, wordt zichtbaar waar het oude het nieuwe niet meer dient en blijft de verantwoordelijkheid bij de organisatie als geheel ipv bij degene die ervoor is aangesteld. Elke (deel)-fase sluit ik af met een rapportage en evaluatie en niet zonder wederhoor van het management (of toch die projectleider). Waarbij elk moment bepaald kan worden wat er anders, meer of minder nodig is om naar de bedoeling toe te werken en in hoeverre de gevraagde resultaten bereikt zijn/worden.
Op mijn LinkedIn kun je zien dat ik met name betrokken ben bij jeugd en welzijn. Ik ben enorm begaan met het anders werken, het volgen van de nieuwe route zoals Anke Siegers deze vertaald en de bedoeling achter de Transitie. Ik zie het strategische niet als mijn rol, ik houdt daarom veelvuldig contact met de manager. Ik ben enkel gericht op de bedoeling van de opdracht. Met daadkracht, lef en inzicht op wat er nodig is om samen te bouwen aan en het implementeren van wat de betrokkenen belangrijk en nodig vinden, binnen de gegeven opdracht.
Ik heb veel ervaring in de taken die gevraagd worden van een projectleider; van signaleren, bijhouden administratie t/m ontwikkelen en beheren van uitkomsten in werkwijzen of anders. Ik ben creatief, ondernemend, pragmatisch en resultaatgericht. Ik ben een enthousiast, betrokken en verantwoordelijk persoon en bijt me graag vast in een opdracht.
Kortsluiten & Doen 